Kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika jest świątynią parafialną w Dankowie na terenie dekanatu Krzepice w archidiecezji częstochowskiej. Parafia Danków to jedna z najstarszych w tej okolicy. W 1238 i 1267 roku odbywały się tu zjazdy biskupów. Pierwotny, drewniany kościół św. Stanisława Biskupa w Dankowie istniał już w XIII w. i położony był przy drodze do Lipia. W XVI wieku dankowski kościół znalazł się w rękach arian. Pozbawieni swej świątyni katolicy musieli wówczas korzystać z kościoła filialnego w Zajączkach. Rok 1641 przyniósł powrót do katolików. Obecny kościół murowany został zbudowany w latach 1641-75 na terenie twierdzy dankowskiej. Wzniósł go kasztelan Stanisław Warszycki.
Położony w Dankowie, który zasłynął dzięki rodzinie Warszyckich jako pierwsza na ziemiach polskich ufortyfikowana wieś, późnorenesansowy kościół zasługuje na szczególną uwagę z uwagi na znajdujący się w nim, czczony od ponad 350 lat, obraz Najświętszej Maryi Panny Dankowskiej, będący wierną kopią obrazu Czarnej Madonny Jasnogórskiej, koronowany w 2002 r. koronami biskupimi przez ks. arcybiskupa Stanisława Nowaka, metropolity częstochowskiego. To właśnie dzięki temu wizerunkowi, który w oktawie Bożego Ciała 1650 r. w obecności świadków płakał trzy razy, Danków jest znanym sanktuarium maryjnym w województwie śląskim.
Rozwijająca się pobożność maryjna przyniosła m.in. powołanie do istnienia w roku 1658 Bractwa Różańcowego. Wkrótce założono tu szkółkę elementarną, a także fundację dla biednych oraz prowadzono różnego rodzaju działalność charytatywną. Uroczyste poświęcenie kościoła pod wezwaniem Najświętszej Boga Rodzicielki, św. Stanisława Biskupa i św. Antoniego z Padwy, miało miejsce dopiero 22 lipca 1675 r. W 1767 r., gdy od pioruna spłonęła dankowska twierdza, wskutek pożaru uległy zniszczeniu także wieża i dach kościoła. Pożarów wywołanych piorunami było więcej, co sprawiło, że w połowie XIX w. obniżono nieco wieżę kościoła.
W kościele, oprócz obrazu, warto zwrócić uwagę na cztery renesansowe portale i nagrobek zmarłego 24 lipca 1615 r. Andrzeja Warszyckiego, brata Stanisława, wojewody podlaskiego, ojca późniejszego kasztelana krakowskiego, także Stanisława Warszyckiego. Podziemia świątyni zawierające krypty zostały niestety zasypane piaskiem pod koniec XIX w.
