Kościół NMP w Chełmnie nad Nerem

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmnie nad Nerem należy do diecezji włocławskiej. Obecna murowana świątynia została wzniesiona w stylu neogotyckim w 1875 roku.

Budowla została zaprojektowana przez inżyniera powiatowego Ignacego Miłobędzkiego. W ołtarzu głównym są umieszczone: obraz Matki Boskiej Częstochowskiej a także rzeźby Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W latach 1944–1945 w świątyni znajdowała się „stacja obnażenia”. Ludność żydowska była ograbiana z bagaży i odzieży, następnie była ładowana do samochodów – komór gazowych.

Kościół Zesłania Ducha Świętego w Łodzi

Kościół rzymsko-katolicki p.w. Zesłania Ducha Świętego w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej i placu Wolności został wybudowany w latach 1889–1891 jako kościół ewangelicko-augsburski pw. Świętej Trójcy w stylu eklektycznym z przewagą cech neorenesansowych z zastosowaniem elementów romańskich (okna). Autorami projektu byli: Otto Gehlig oraz Hilary Majewski. Kościół jest zbudowany na planie krzyża greckiego, o równych ramionach (30m x 29m), z cegły. 

Z zewnątrz zdobi go 6 wieżyczek, z których 4 większe ustawione na narożach, o stożkowych chełmach zwieńczonych krzyżami, a po środku dachu nad nimi góruje kopuła zakończona krzyżem. Dachy i chełmy wieżyczek pokryte są blachą cynkową. Do wnętrza kościoła prowadzą wejścia z trzech stron. Jako świątynia rzymskokatolicka została poświęcona 1 I 1945 r. przez prałata Jana Zdziowskiego.

Kościół Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi

Kościół pod wezwaniem Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi wybudowany w latach 1860–1880 w stylu neoromańskim według projektu Franciszka Tournelle’a. Zbudowany na planie krzyża, 3-nawowy, z dwiema kaplicami, z wieżą na frontonie, od wschodu i zachodu kruchty, zakrystia za głównym ołtarzem. 

Kościół został poświęcony 19 V 1888 r. przez abpa Wincentego Teofila Chościak Popiela. Od 8 sierpnia 2021 roku opiekę duszpasterską nad parafią pw. Podwyższenia Świętego Krzyża sprawują dominikanie.

Fara wrzesińska

Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława bpa we Wrześni (fara wrzesińska) zbudowano w XV wieku w stylu gotyckim, w formie bazyliki o trzech nawach. 

Kościół został spalony częściowo podczas potopu szwedzkiego w 1655 r., w wyniku czego runęła ściana północna nawy głównej, odbudowana w 1672. W 1709 r. świątynię złupiły wojska szwedzkie. W 1772 r. zawaliły się sklepienia naw bocznych. Z inicjatywy kolatora Marcelego Ponińskiego odbudowę przeprowadził w 1792 r. Jan Binder z Kórnika. Obniżono wtedy między innymi nawy boczne i dach nad nawą główną o półtora metra oraz wieżę. 

W latach 1881–1887 przeprowadzono przebudowę kościoła wg projektu architekta Zygmunta Gorgolewskiego, zmieniając głównie detale i dekorację. 

Ołtarz główny późnorenesansowy, drewniany o bogatej dekoracji snycerskiej, około 1640, z obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej z postacią fundatora księdza Bielawskiego (1641). W zakończeniu ołtarza znajduje się obraz Koronacja Matki Bożej z około 1640.

Nawę główną i prezbiterium przykrywa strop kasetonowy z końca XIX w. Gotyckie sklepienie krzyżowe zachowało się tylko w kruchcie pod wieżą. 

Na środku zewnętrznej ściany prezbiterium kościoła wisi drewniana rzeźba Chrystusa ufundowana w 1923 roku przez Helenę i Edwarda Mycielskich.