Fara wrzesińska

Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława bpa we Wrześni (fara wrzesińska) zbudowano w XV wieku w stylu gotyckim, w formie bazyliki o trzech nawach. 

Kościół został spalony częściowo podczas potopu szwedzkiego w 1655 r., w wyniku czego runęła ściana północna nawy głównej, odbudowana w 1672. W 1709 r. świątynię złupiły wojska szwedzkie. W 1772 r. zawaliły się sklepienia naw bocznych. Z inicjatywy kolatora Marcelego Ponińskiego odbudowę przeprowadził w 1792 r. Jan Binder z Kórnika. Obniżono wtedy między innymi nawy boczne i dach nad nawą główną o półtora metra oraz wieżę. 

W latach 1881–1887 przeprowadzono przebudowę kościoła wg projektu architekta Zygmunta Gorgolewskiego, zmieniając głównie detale i dekorację. 

Ołtarz główny późnorenesansowy, drewniany o bogatej dekoracji snycerskiej, około 1640, z obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej z postacią fundatora księdza Bielawskiego (1641). W zakończeniu ołtarza znajduje się obraz Koronacja Matki Bożej z około 1640.

Nawę główną i prezbiterium przykrywa strop kasetonowy z końca XIX w. Gotyckie sklepienie krzyżowe zachowało się tylko w kruchcie pod wieżą. 

Na środku zewnętrznej ściany prezbiterium kościoła wisi drewniana rzeźba Chrystusa ufundowana w 1923 roku przez Helenę i Edwarda Mycielskich.