Gotycki kościół ewangelicko-augsburski Chrystusa Zbawiciela i jego wieża widokowa jest jednym z najcenniejszych i najstarszych zabytkowych obiektów Kluczborka. Został zbudowany w XIV wieku na miejscu poprzedniego drewnianego, pochodzącego z 1298 roku. Wybudowana wówczas świątynia składała się z XIII-wiecznego prezbiterium (wykonana we wczesnogotyckim stylu) oraz z XIV-wiecznej wieży.
W 1527 r. kościół został przejęty przez ewangelików i z krótką przerwą w latach 1700-1707 pozostaje w ich posiadaniu do dnia dzisiejszego.
W wyniku częstych pożarów kościół był wielokrotnie niszczony i odbudowywany. Najtragiczniejszy pożar w dziejach Kluczborka miał miejsce 23 kwietnia 1737 r., który strawił prawie całe miasto. Tak wielką katastrofę opisał w swojej kronice miejscowy pastor Adam Thuler: „W trzecie święto wielkanocne krótko po północy, dobre miasto Kluczbork z woli wszechmogącego Boga zostało nawiedzone straszliwym ogniem z niebios, który w dwie godziny strawił całe miasto oraz bez możliwości ratunku umiłowany kościół, plebanię i szkoły obrócił w popiół. Ludzie niewiele lub nic nie uratowali z dobytku. W drugi dzień Wielkanocy odprawiliśmy ostatnie nabożeństwo w ciszy i spokoju Pańskim, ale trzecie święto stało się dniem żałoby. (...) Nic nie pozostało z dzwonów, ławek, pięknego chóru - wszystko zostało obrócone w popiół”.
Po tym wielkim pożarze, wnętrze kościoła zostało ponownie gruntownie przebudowane. Obecny wystrój świątyni wykonał wrocławski rzeźbiarz Leopold Jaschke w latach 1750-1760. Ołtarz, ambona, chrzcielnica i prospekt organowy wykonano w stylu rokoko, w którym dominuje kolor biały i złoty. W latach 1795-1797 nadbudowano górną kondygnację wieży, a w 1806 roku zamontowano na niej zegar.
