Kościół neoromański św. Jana w Łodzi został zbudowany w latach 1880–1884 jako kościół luterański. Był drugim kościołem tego wyznania w Łodzi. Duże nakłady na budowę położył m.in. fabrykant łódzki Karol Scheibler (100 tys. rubli w złocie). Kościół wybudowany z cegły, w stylu neoromańskim, wg projektu inż. Ludwika Schreibera, jako zbór ewangelicko-augsburski św. Jana Ewangelisty. Po zakończeniu II wojny światowej kościół został zajęty przez zakon jezuitów. Katolicy użytkowali kościół na podstawie zgody władzy państwowej, która określała je jako mienie poewangelickie. Duszpasterstwo sprawują jezuici. W 1950 roku erygowano katolicką parafię Najświętszego Imienia Jezus. W 1989 roku jezuici wykupili kościół i dawne budynki parafii od Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
Filary, łuki, pilastry, kapitele – wszystko w białym kolorze, wraz z ciemnym sufitem daje piękny i podniosły efekt neogotyku. Do tego dochodzą interesujące witraże, piękna chrzcielnica, wspaniały główny ołtarz z masywnymi lichtarzami, ciekawa rzeźbiona ambona i balustrada przy ołtarzu. Zabytkowe polichromie w sklepieniu nawy głównej i transeptu.
1 września 2020, decyzją abpa Grzegorza Rysia, jezuicki kościół pw. Najświętszego Imienia Jezus został podniesiony do godności sanktuarium.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz