Kościół drewniany pw. św. Piotra i Pawła w Rożnowie

Świątynia w Rożnowie była wzmiankowana już w 1376 r. W 1530 r. kościół został przejęty przez protestantów i wówczas był pod wezwaniem Trójcy Św. Obecny kościół pochodzi z 1788 r., odnowiony w 1930 r.  Od 1945 r. ponownie świątynia katolicka, filia parafii św. Michała w Skałągach (diec. kaliska). Kościół jest o konstrukcji zrębowej na podmurowaniu kamiennym, z wieżą konstrukcji słupowej, wieża nakryta hełmem baniastym z latarnią, podbitym gontem. 

Prezbiterium zamknięte trójbocznie, chór wsparty na czterech profilowanych słupach z zastrzałami, wydatny gzyms koronujący profilowany; dachy siodłowe kryte gontem. Ołtarz główny - tryptyk gotycki z końca XV w., rzeźbiony z malowanymi rewersami skrzydeł i predellą. Organy rokokowe, chrzcielnica o dekoracji akantowej z ok. 1700 r., epitafium drewniane ludowe z 1718 r., kartusz herbowy barokowy z XVIII w., dzwon z 1523 r. 

Obok kościoła znajduje piramida - grobowiec rodzin Eben i Mohring z 1780 r. 

Holzkirche gewidmet Heilige Peter und Paul in Rożnów. Der Tempel in Rożnów wurde bereits 1376 erwähnt. 1530 wurde die Kirche von Protestanten übernommen. Die heutige Kirche stammt aus dem Jahr 1788 und wurde 1930 renoviert. Seit 1945 ist sie wieder eine katholische Kirche. Die Kirche ist eine Blockhütte auf einem Steinfundament und hat einen Turm in Fachwerkbauweise. Der Turm ist mit einer bauchigen Kuppel mit Laterne bedeckt, die mit Schindeln gedeckt ist. Das Presbyterium ist dreiseitig geschlossen, der Chor wird von vier profilierten Säulen mit Streben getragen, ein markantes profiliertes Bekrönungsgesims; Satteldächer mit Schindeln. Hauptaltar – gotisches Triptychon vom Ende des 15. Jahrhunderts, geschnitzt mit bemalten Rückseiten der Flügel und der Predella. Rokoko-Orgel, Taufstein mit Akanthusdekor um 1700, hölzernes Volksepitaph von 1718, barocke Wappenkartusche aus dem 18. Jahrhundert, Glocke von 1523.

Drewniany kościół NMP Królowej Polski w Jakubowicach

Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski w Jakubowicach to przykład szesnastowiecznej budowli sakralnej, należącej do niewielkiej grupy kościołów na obszarze Śląska Opolskiego, w której nawiązano do wielkopolskiej odmiany „jednokalenicowej” późnogotyckiego kościoła drewnianego. Kościół został wybudowany ok. roku 1585 z fundacji rodziny Frankenbergów (pierwszych znanych z nazwiska właścicieli wsi – będącej w ich posiadaniu do pocz. XVIII w.), pierwotnie należąc do ewangelików. Od 1960 roku pełni funkcję filii parafii rzymskokatolickiej Nawiedzenia NMP w Polanowicach. W 2 poł. XX w. usunięto część oryginalnego wyposażenia oraz odsłonięto polichromie z kartuszami herbowymi w części prezbiterialnej. Spośród zachowanego w większości wyposażenia kościoła, należy wymienić m.in.: regencyjny ołtarz główny oraz klasycystyczno-ludowe organy z przełomu XVIII/XIX w. 

Kirche von Die Kirche Unserer Lieben Frau, Königin von Polen in Jakubowice ist ein Beispiel für einen Sakralbau aus dem 16. Jahrhundert und gehört zu einer kleinen Gruppe von Kirchen in Oppeln-Schlesien, die sich auf die großpolnische „einfirstige“ Variante der spätgotischen Holzkirche bezieht. Die Kirche wurde um 1585 erbaut und von der Familie Frankenberg (den ersten bekannten Besitzern des Dorfes, in deren Besitz es bis zum Beginn des 18. Jahrhunderts blieb) gestiftet, die ursprünglich den Protestanten gehörte. Seit 1960 dient es als Zweigstelle der römisch-katholischen Pfarrgemeinde Mariä Heimsuchung in Polanowice. In der 2. Hälfte In den 1920er Jahren wurde ein Teil der ursprünglichen Ausstattung entfernt und im Presbyterium Polychrome mit Wappen freigelegt. Unter der größtenteils erhaltenen Kirchenausstattung sind der Hauptaltar im Regentschaftsstil und die klassizistisch-volkstümliche Orgel aus der Wende des 18. und 19. Jahrhunderts erwähnenswert.

Ewangelicki kościół św. Mikołaja w Byczynie

Świątynia w północno-wschodniej części Byczyny, na placu sąsiadującym z rynkiem, istniała już w XIII w. Wówczas był to katolicki kościół drewniany, otoczony cmentarzem. Ten gotycki, murowany kościół został wzniesiony pod koniec XIV w. Silny na tym terenie nurt reformacyjny dotarł do Byczyny w latach 30. XVI w. Zbór ewangelicki przejął kościół św. Mikołaja w 1556 r. - i utrzymał go do dziś (z przerwą w latach 1694-1707). Do XVIII w. plac wokół kościoła pełnił funkcję cmentarza i był otoczony niskim murkiem. Świątynia była dwukrotnie gruntownie odnawiana: w latach 1790-1791 oraz w latach 1886-1888, kiedy świątyni nadano neogotycką formę: wieża zyskała neogotyckie zwieńczenie, a północna kruchta i kaplica szczyty. 

Wewnątrz kościoła znajdują się liczne zabytki sztuki sakralnej (m.in. średniowieczny krucyfiks, epitafia) oraz krypty grobowe: księcia Maksymiliana von Württemberga (zm. 1710), rodziny Frankenbergów i miejscowych pastorów: Daniela Opolliusa, Jana Kośnego. Po II wojnie światowej kościół stał się filią parafii ewangelicko-augsburskiej w Wołczynie. 

Der Tempel im nordöstlichen Teil von Byczyna, auf dem Platz neben dem Marktplatz, existierte bereits im 13. Jahrhundert. Damals war es eine katholische Holzkirche, umgeben von einem Friedhof. Diese gotische Backsteinkirche wurde Ende des 14. Jahrhunderts erbaut. Die in der Gegend starke Reformationsbewegung erreichte Byczyna in den 1530er Jahren. Die evangelische Gemeinde übernahm die St.-Kirche. Nikolaus im Jahre 1556 - und hat diese Tradition bis heute beibehalten (mit einer Unterbrechung in den Jahren 1694–1707). Bis ins 18. Jahrhundert diente der Platz rund um die Kirche als Friedhof und war von einer niedrigen Mauer umgeben. Der Tempel wurde zweimal gründlich renoviert: in den Jahren 1790–1791 und in den Jahren 1886–1888, als der Tempel eine neugotische Form erhielt: Der Turm bekam eine neugotische Kreuzblume und das nördliche Portal und die Kapelle bekamen Giebel. Im Inneren der Kirche befinden sich zahlreiche Denkmäler der Sakralkunst (darunter ein mittelalterliches Kruzifix und Epitaphe) sowie die Grabkrypten von Herzog Maximilian von Württemberg (gest. 1710), der Familie Frankenberg und den örtlichen Pfarrern Daniel Opollius und Jan Kośny. Nach dem Zweiten Weltkrieg wurde die Kirche eine Filiale der Evangelisch-Augsburgischen Kirchengemeinde Wołczyn.

Barokowy kościół św. Trójcy w Byczynie

Barokowy katolicki kościół parafialny pod wezwaniem św. Trójcy w Byczynie (diecezja kaliska) został wybudowany w 1767 r., na miejscu zniszczonego przez pożar w 1757 roku kościoła o drewnianej konstrukcji szkieletowej. Wieża kościoła, której budowę ukończono w 1782 r., zwieńczona jest baniastym hełmem krytym blachą. Wyposażenie świątyni pochodzi z XVIII-XIX wieku i należą do niego m.in. zabytkowe ołtarze i barokowa chrzcielnica.

Barocke katholische Pfarrkirche der Heiligen Dreifaltigkeit in Byczyna wurde 1767 an der Stelle einer Holzrahmenkirche errichtet, die 1757 durch einen Brand zerstört wurde. Den Abschluss des 1782 fertiggestellten Kirchturms bildet eine mit Blech gedeckte Zwiebelspitze. Die Ausstattung der Kirche stammt aus dem 18.–19. Jahrhundert und umfasst unter anderem: historische Altäre und ein barockes Taufbecken.

Gotycki kościół św. Jana Chrzciciela w Zagości

Około 1166 r. książę sandomierski Henryk założył w Zagości klasztor joannitów, który upadł po 1317 r. Pierwsza wzmianka źródłowa o parafii pochodzi z 1335 r. (powstała prawdopodobnie w latach 1333–1335). Kościół ufundował król Kazimierz Wielki. Wzniesiono go z ciosowego kamienia, a przebudowano w XIV w. w stylu gotyckim. Został spalony w 1657 r. przez wojska księcia siedmiogrodzkiego Rakoczego i odbudowany w późniejszych latach. Z kościoła romańskiego zachowały się boczne ściany prezbiterium oraz nawy z bogatym, kamiennym wystrojem. Świątynia została ponownie konsekrowana w 1667 r. przez bp. Mikołaja Oborskiego, sufragana krakowskiego. Na początku ubiegłego wieku kościół powiększono. Szczególną uwagę zwraca prezbiterium, gotyckie, z wąskimi ostrołukowymi oknami i rzeźbionym orłem piastowskim na zworniku sklepienia. Kościół jest orientowany. W latach 60. ubiegłego wieku odkryte zostały przy północnej stronie prezbiterium fragmenty pierwotnego, romańskiego kościoła z XII w., m.in. arkadowy fryz z płaskorzeźbami syren. Kościół w Zagości jest jedynym śladem, który pozostał po pierwszej fundacji zakonu św. Jana na terenie Polski. W latach 1900–1902 przedłużono nawę ku zachodowi i dokonano reperacji świątyni.

Around 1166, Henryk, Duke of Sandomierz, founded a monastery of the Hospitallers in Zagość, which fell after 1317. The first mention of the parish dates back to 1335 (it was probably built in the years 1333–1335). The church was founded by King Casimir the Great. It was built of ashlar and rebuilt in the 14th century in the Gothic style. It was burned down in 1657 by the troops of the Transylvanian Prince Rákóczi and rebuilt in later years. The side walls of the chancel and the naves with rich stone decoration have survived from the Romanesque church. The church was re-consecrated in 1667 by Bishop Mikołaj Oborski, suffragan of Kraków. At the beginning of the last century, the church was enlarged. The chancel, Gothic, draws particular attention, with narrow pointed arch windows and a carved Piast eagle on the vault keystone. The church is oriented. In the 1960s, fragments of the original, Romanesque church from the 12th century were discovered on the northern side of the presbytery, including an arcade frieze with bas-reliefs of sirens. The church in Zagość is the only trace left of the first foundation of the Order of St. John in Poland. In the years 1900–1902, the nave was extended westwards and the temple was repaired.

Um 1166 gründete Heinrich, Herzog von Sandomierz, in Zagość ein Hospitaliterkloster, das nach 1317 verfiel. Die erste Erwähnung der Pfarrei stammt aus dem Jahr 1335 (sie wurde wahrscheinlich in den Jahren 1333–1335 verfasst). Die Kirche wurde von König Kasimir dem Großen gegründet. Es wurde aus Quadersteinen errichtet und im 14. Jahrhundert im gotischen Stil umgebaut. Es wurde 1657 von den Truppen des siebenbürgischen Fürsten Rákóczi niedergebrannt und in späteren Jahren wieder aufgebaut. Von der romanischen Kirche sind die Seitenwände des Altarraums und des Langhauses mit reicher Steinverzierung erhalten. Der Tempel wurde 1667 vom Bischof erneut geweiht. Mikołaj Oborski, Suffraganbischof von Krakau. Zu Beginn des letzten Jahrhunderts wurde die Kirche erweitert. Besonders bemerkenswert ist das gotische Presbyterium mit schmalen Spitzbogenfenstern und einem geschnitzten Piastenadler auf dem Gewölbeschlussstein. Die Kirche ist orientiert. In den 1960er Jahren wurden auf der Nordseite des Presbyteriums Fragmente der ursprünglichen romanischen Kirche aus dem 12. Jahrhundert entdeckt, darunter: Arkadenfries mit Flachreliefs von Sirenen. Die Kirche in Zagość ist die einzige erhaltene Spur der ersten Gründung des St.-Ordens. Johannes in Polen. In den Jahren 1900–1902 wurde das Kirchenschiff nach Westen verlängert und die Kirche instand gesetzt.